Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης(1780-1827) διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στην εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση του 1821, καθώς υπήρξε αρχιστράτηγος αλλά και ένας από τους ικανότερους ηγέτες του αγώνα αυτού. Γεννήθηκε στο Μαυρομάτι της Καρδίτσας και ήταν παιδί του αρματολού Δημήτρη Καραΐσκου και της Ζωής Ντιμισκή. Μόλις γεννήθηκε, η μητέρα του τον παρέδωσε σε μία Σαρακατσάνα με σκοπό την ανατροφή του, αλλά είναι άγνωστο ακόμα το πότε πήρε το όνομα “Καραϊσκάκης”. Βαθιά επηρεασμένος από την περιφρόνηση της κοινωνίας στην οποία μεγάλωσε, αποφάσισε στην ηλικία των 15 ετών να κάνει τα πρώτα του βήματα ως κλέφτης. Όταν, όμως, συγκρούστηκε ανεπιτυχώς με στρατιωτικό σώμα του Αλή, οδηγήθηκε στα Ιωάννινα όπου και φυλακίστηκε. Μετά από λίγο καιρό, το 1797, ο Αλή πασάς, παρατηρώντας τις ικανότητες του, τον ενέταξε στις υπηρεσίες του και,έτσι, του έδωσε την δυνατότητα να λάβει μέρος στην εκστρατεία εναντίον του πασά του Βιδινίου Πασβάνογλου. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της μάχης, τάχθηκε στο αντίπαλο στρατόπεδο όπου και έμεινε για τρεις μήνες, προτού επιστρέψει και πάλι στο στρατιωτικό σώμα του Αλή. Στη συνέχεια, στάθηκε στο πλευρό του Κατσαντώνη με τον οποίο πολέμησε τα στρατεύματα των Τουρκαλβανών στη Δυτική Ελλάδα. Αφού η δύναμη του Κατσαντώνη διαλύθηκε, ο Καραϊσκάκης προσχώρησε και πάλι στις υπηρεσίες του Αλή πασά ο οποίος τον δέχτηκε έχοντας ως κίνητρο την μελλοντική αξιοποίηση του. Το 1820 ο πασάς ανακηρύχθηκε αποστάτης από τον σουλτάνο Μαχμούτ Β΄ που ξεκίνησε πολιορκία στα Ιωάννινα. Ο Καραϊσκάκης αρχικά πολέμησε εναντίον των σουλτανικών στρατευμάτων, αλλά, όταν κατάλαβε ότι η μάχη δεν θα είχε αίσιο τέλος για τον ίδιο, προσχώρησε στην Υψηλή Πύλη. Τον Ιανουάριο του 1821, επηρεασμένος από την ιδέα της απελευθέρωσης του Έθνους, πήρε μέρος, μαζί με άλλους πολύ σημαντικούς οπλαρχηγούς, στη σύσκεψη που έλαβε χώρα στην Λευκάδα.Βασικό της θέμα ήταν η συζήτηση για την προετοιμασία της Επανάστασης στη Στερεά Ελλάδα. Ο Καραϊσκάκης, αφού ξεκίνησε ο Αγώνας, κατευθύνθηκε στη Βόνιτσα όπου προσπάθησε να εξεγείρει τους ντόπιους. Η απόπειρα του, όμως, ήταν άστοχη καθώς οι κάτοικοι θεωρούσαν ότι ο Αγώνας αυτός θα ήταν ανεπιτυχής και μάταιος. Αργότερα, σε μία μάχη στο Κομπότι, τραυματίστηκε και έτσι, αποσύρθηκε στο Λουτράκι του Αμβρακικού με σκοπό την επούλωση των πληγών του. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αποχή του από επιχειρήσεις για αρκετούς μήνες. Στις παραμονές της πολιορκίας του Μεσολογγίου(Οκτώβριος-Δεκέμβριος 1822), ο Καραϊσκάκης συνεργάστηκε με τον Μαυροκορδάτο παρόλο που οι σχέσεις τους είχαν κλονιστεί λόγω κάποιων αποφάσεων κατά τη διάρκεια μιας εκστρατείας στα Άγραφα. Τον Ιανουάριο του 1823, ανέτρεψε τα τουρκικά στρατεύματα τα οποία ήθελαν να περάσουν από την περιοχή του Σοβολάκου και, λόγω αυτής της επιτυχίας, ο Μαυροκορδάτος του προσέφερε το αξίωμα του στρατηγού. Τον Ιούνιο του 1823, ο Καραϊσκάκης και άλλοι οπλαρχηγοί, μαζί με 4.000 στρατιώτες επιχείρησαν να αναχαιτίσουν τους Τούρκους στο Καρπενήσι. Ωστόσο, η φυματίωση από την οποία υπέφερε επιδεινώθηκε και, έτσι, πήγε στο μοναστήρι του Προυσσού με σκοπό την ανάρρωση του. Λίγο αργότερα, η αντίθεση ανάμεσα σε αυτόν και τον Μαυροκορδάτο αναζωπυρώθηκε και, για αυτό τον λόγο, ο ισχυρός πολιτικός τον διόρισε στρατιωτικό διοικητή Μεσολογγίου και Αιτωλικού και τον κατηγόρησε για συνεννοήσεις με τον Ομέρ Βρυώνη. Μετά από δικαστικές διαμάχες αυτών των δύο, ο Καραϊσκάκης κηρύχθηκε προδότης και του στερήθηκαν τα στρατιωτικά αξιώματα. Το Μάιο του 1825, αποκαταστάθηκε το αξίωμα του και, έτσι, πήρε μέρος στην δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου. Λίγο αργότερα, τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου, πήγε στο Βάλτο και διέλυσε τις εχθρικές δυνάμεις, αφού πρώτα είχε καταστρέψει το στρατόπεδο του Αγο Μουχουρντάρη και αφού είχε αιχμαλωτίσει Τούρκους που μετέφεραν εφόδια. Μετά την πολιορκία του Μεσολογγίου, ο Καραϊσκάκης συναντήθηκε στο Ναύπλιο μαζί με τον Κολοκοτρώνη και άλλους οπλαρχηγούς με σκοπό να συντονίσει τη δράση του αλλά και να ζητήσει ενισχύσεις. Έτσι, οργάνωσε το “Στρατόπεδο της Ελευσίνας”, το οποίο απέκτησε μεγάλη δύναμη, για να ανακουφίσει την Αθήνα από τον πολιορκητικό κλοιό. Στις αρχές Αυγούστου, ως επικεφαλής ενός λόχου Φιλελλήνων, συγκρούστηκε με εχθρικά στρατεύματα στο Χαϊδάρι αλλά επέστρεψε στην Ελευσίνα μόλις έφτασαν εκεί ενισχύσεις από τον Κιουταχή. Μετά από δύο μήνες ο Νικόλαος Κριεζώτης, ύστερα από πρόταση του Καραϊσκάκη, έφτασε στην Ακρόπολη και έδωσε πολεμοφόδια στους πολιορκημένους. Το Νοέμβριο του 1826, εξουδετέρωσε στην Αράχοβα τα στρατεύματα του Μουσταφάμπεη και αυτή η νίκη εντάσσεται στην προσπάθεια του να απελευθερώσει διάφορες περιοχές της Βοιωτίας. Στις 3 Μαρτίου του 1827, ο γνωστός οπλαρχηγός πήγε στο Κερατσίνι με 3000 στρατιώτες με σκοπό την οργάνωση της συντριβής του Κιουταχή και, λίγο αργότερα, άρχισε τις προετοιμασίες, αφού πρώτα είχε στεφθεί η πρώτη του επιχείρηση με επιτυχία. Την ίδια χρονική περίοδο ο Άγγλος φιλέλληνας Τσώρτς, στον οποίο είχε ανατεθεί η αρχηγία του στρατού από την Τρίτη Εθνική Συνέλευση, υποστήριξε ότι μόνο με γενική επίθεση κατά των Τούρκων θα μπορούσε να ελευθερωθεί η Ακρόπολη. Η επίθεση αυτή προγραμματίστηκε για τις 22-23 Απριλίου, αν και ο Καραϊσκάκης προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τον μεταπείσει υποστηρίζοντας ότι αυτό θα ήταν πολύ επικίνδυνο για τους Έλληνες. Τη νύχτα της επιχείρησης, πολέμησε εναντίον των εχθρικών στρατευμάτων παρόλο που ήταν άρρωστος με πυρετό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να τραυματιστεί θανάσιμα και, μετά από λίγη ώρα, να αφήσει την τελευταία του πνοή. Ο θάνατος του Καραϊσκάκη άφησε μία ανεπανόρθωτη πληγή στις επιχειρήσεις της Αττικής αλλά και γενικότερα στην ηγεσία του Αγώνα. Για αυτό το λόγο, ο Σπυρίδων Τρικούπης στο έργο του Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως τον υμνεί με τα καλύτερα λόγια.
Πούλος Δημήτριος Γ4
Βιβλιογραφία: Ο Καραϊσκάκης ή του Καραϊσκάκη βιβλιογραφία και λεπτομερής έκθεσις της τελευταίας εκστρατείας αυτού υπέρ των Αθηνών(Δ. Ανιάν), Γεώργιος Καραϊσκάκης(Γ. Μαντάς), Καραϊσκάκης(Κ. Παπαρρηγόπουλος), Η δίκη του Καραϊσκάκη(Ηλ. Παπαστεριόπουλος), Καραϊσκάκης(Δημ. Φωτιάδης)